Pielgrzymka – Kraków i okolice 24 – 27 lipca 2017
Dzień 1.
Po Mszy św. o godz. 5.00 wyruszamy na szlak naszego wędrowania. Trasa od Strykowa wiedzie przez Wrocław, Katowice do Krakowa.
Pierwszy etap: Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach.
Sanktuarium mieści się w obiekcie klasztornym Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, powstałym pod koniec XIX wieku.
W tym klasztorze żyła i zmarła św. S. M. Faustyna Kowalska (1938 r.) której Chrystus przekazał orędzie o Bożym miłosierdziu dla Kościoła i świata.
Historię życia i działalności s. Faustyny przedstawiła nam Siostra ze Zgromadzenia w krótkim wykładzie.
Z Sanktuarium i św. S. Faustyną wiąże się obraz Jezusa Miłosiernego pędzla A. Hyły, znany w postaci wielu kopii na całym świecie. Kult Miłosierdzia Bożego znacznie rozwinął się po beatyfikacji S. Faustyny (18 kwietnia 1993 r.) i kanonizacji (30 kwietnia 2000 r.), której dokonał papież Jan Paweł II.
O godz. 15.00 cała grupa wzięła udział w nabożeństwie Miłosierdzia łącznie z odmówieniem koronki do Miłosierdzia Bożego, w kaplicy, gdzie złożone są doczesne szczątki św. S. Faustyny.
Następny etap: opactwo benedyktyńskie w Tyńcu i kościół św. Piotra i Pawła.
Historia tego miejsca sięga wieku XI, kiedy to najprawdopodobniej król Kazimierz Odnowiciel ufundował na wzgórzu nad Wisłą opactwo dla zakonu benedyktynów. W II połowie XI wieku powstał zespół romańskich budowli – trójnawowa bazylika i zabudowania klasztorne. Na przestrzeni wieków były one wielokrotnie niszczone, przebudowywane i odbudowywane, tak że do naszych czasów z dawnych budynków zostały niewielkie pozostałości.
Zakon zajmuje się m.in. sprzedażą produktów marki Produkty Benedyktyńskie, których mieliśmy okazję zakosztować po nabyciu w miejscowym sklepiku.
Z Tyńca na pewno zapamiętamy 2. momenty: spotkanie z o. Leonem Knabitem – człowiekiem wielkiej wiary, wiedzy i humoru oraz wysłuchanie nieszporów w wykonaniu zakonników tynieckich.
Na nocleg udajemy się do Krzeszowic, do misjonarskiego ośrodka formacyjnego VINCENTINUM, gdzie powitał nas ks. Jacek, a o nasz wypoczynek i wyżywienie zadbał zespół pracowników.
W kaplicy w tym ośrodku każdy następny dzień naszej pielgrzymki rozpoczynaliśmy Mszą św.
Dzień 2.
Po Mszy św. i śniadaniu wyjeżdżamy do Nowej Huty. Miasto, z założenia władz PRL miało być socjalistyczne, bez Boga. Ale mieszkańcy, zwykle napływowi nie wszyscy zgadzali się z życiem bez Boga. W walkę o kościół włączył się czynnie bp Karol Wojtyła, zawiązał się komitet budowy kościoła, zbierano pieniądze i materiały, a przede wszystkim starano się o odpowiednie pozwolenia.
17 marca 1957 r. abp Eugeniusz Baziak poświęcił plac pod budowę kościoła i ustawiono tam krzyż. W 1959 r. cofnięto pozwolenie. Po wielu protestach, walce z ówczesnymi władzami, również z ofiarami rannymi i pobitymi, papież Paweł VI ofiaruje kamień węgielny z dodatkiem finansowym. Od października 1967 r., przez 10 lat , wielkimi trudnościami, trwa budowa kościoła. 15 maja 1977 r. ks. kardynał Karol Wojtyła dokonał poświęcenia świątyni. Sama budowla kościoła jest olbrzymia, również powstała parafia liczyła wielu wiernych.
Na uwagę zasługuje tu mocno rozwinięty kult Matki Bożej Fatimskiej, Pani Nowohuckiej. W ołtarzu głównym znajduje się tabernakulum w kształcie kosmosu. Pod nawą kościoła znajduje się tzw. Kaplica Pojednania, w której odbywa się spowiedź, a przy wejściu do niej znajdują się tzw. Piety Polskie a przy ołtarzu rzeźba św, Maksymiliana Kolbe.
Następny etap: opactwo cysterskie w Mogile. W 1222 r. cystersi z opactwa w Lubiążu otrzymali wieś Mogiłę i rozpoczęli budowę kościoła i klasztoru, gdzie opactwo funkcjonuje nieprzerwanie do dnia dzisiejszego. Przyklasztorny kościół jest pod wezwaniem Matki Bożej Wniebowziętej i św. Wacława. W kościele znajduje się cudowny krucyfiks Pana Jezusa, słynący wieloma łaskami. Jego autor jest nieznany, ale wiąże się ta rzeźba z królem Kazimierzem Wielkim, jako darczyńcy, a także z powodu łask pojednania. Figura Jezusa ma naturalne włosy, które według ludowego opowiadania kiedyś odrastały. W obrębie klasztoru znajduje się drewniany kościół z XV w, przebudowany w wieku XVII pod wezwaniem św. Bartłomieja.
Dalsza wędrówka wiedzie nas do Krakowa, na Franciszkańską, pod słynne OKNO, z którego wiele razy zwracał się do nas papież Jan Paweł II, a także jego Następcy w czasie wizyt w Polsce.
Zwiedzamy także bazylikę OO. Franciszkanów, którzy w Krakowie osiedlili się w 1237 r. W swojej długiej historii, kościół i klasztor był kilka razy obrabowany i niszczony przez pożary. Franciszkanie cierpliwie odbudowywali zniszczenia.
W kościele znajdują się polichromia oraz witraże projektu Stanisława Wyspiańskiego.
Kaplice w kościele: bł. Salomei z jej relikwiami, beatyfikowanej przez Jana Pawła II w 1991 r., kaplica Męki Pańskiej, do której obrazy drogi krzyżowej namalował Józef Mehoffer, kaplica Matki Bożej Bolesnej, w której znajduje się obraz Smętnej Dobrodziejki Krakowa.
Ojciec franciszkanin oprowadzający nas zawita do Strykowa w sierpniu, by głosić nauki z okazji odpustu w naszej parafii.
Po obiedzie zwiedzaliśmy kościół na Skałce – bazylikę św. Michała Archanioła i św. Stanisława Biskupa i Męczennika. Wg legendy jest to miejsce męczeństwa św. Stanisława, pełni też rolę Narodowego Panteonu, gdzie pochowani są wielcy Polacy m.in. Stanisław Wyspiański, Jacek Malczewski, Ludwik Solski, Czesław Miłosz, a także ojcowie i bracia paulini.
Dzieje kościoła na Skałce zaczynają się od XI wieku, kiedy zostało ustanowione biskupstwo krakowskie. W 2005 r. kościół na Skałce otrzymał tytuł Bazyliki Mniejszej.
Na dziedzińcu kościoła znajduje się Ołtarz Trzech Tysiącleci . na jego tylną część składają się filary, przy których ustawiono posągi św. Stanisława, św. Wojciecha, św. Jana Pawła II, św. Jadwigi, św. Jana Kantego, o. Augustyna Kordeckiego i św. Faustyny. Ołtarz, prócz funkcji liturgicznych wykorzystywany jest do celów kulturalnych np. koncertów.
Kazimierz – w początkach Kazimierz stanowił odrębne od Krakowa miasto, składające się z części chrześcijańskiej i żydowskiej. Spacer po uliczkach tej dzielnicy dał nam okazję do poznania zwyczajów, życia i kultury, a także budownictwa mieszkańców Krakowa pochodzenia żydowskiego. Zwiedziliśmy synagogę Remuh i jeden z najstarszych cmentarzy żydowskich.
W tej dzielnicy kręcono wiele scen filmu Stevena Spielberga Lista Schindlera.
Współcześnie Kazimierz jest miejscem chętnie odwiedzanym przez turystów, tu toczy się nocne życie Krakowa, tu również w licznych, kawiarniach, pubach i restauracjach można poznać ’smaki’ żydowskiej kuchni. Tu także urodziła się Helena Rubinstein – twórczyni słynnej firmy kosmetycznej.
Wizytę na Kazimierzu zakończyliśmy kolacją, każdy wg własnego gustu.
Dzień 3.
Ten dzień poświęcony był życiu i działalności św. Jana Pawła II
Po Mszy św. i śniadaniu pojechaliśmy do Wadowic.
Pierwszy etap to sanktuarium św. Józefa – Klasztor Ojców Karmelitów Bosych.
Karmelici osiedlili się w Wadowicach pod koniec XIX wieku. Pierwszym przeorem był o. Jan Chryzostom Lanoś, a po nim o. Rafał Kalinowski, którego relikwie znajdują się w sanktuarium. Zwiedzaliśmy także celę, w której żył i umarł św. Rafał.
W ołtarzu głównym znajduje się sarkofag z relikwiami bł. Alfonsa Marii Mazurka.
Z tym sanktuarium związany był od lat dziecięcych Karol Wojtyła. Tu przychodził wraz z ojcem na nabożeństwa, także do spowiedzi. Tutaj otrzymał szkaplerz, który w jego życiu był ważną świętością i pamiątką.
Następny etap zwiedzania to rynek i Bazylika Mniejsza Ofiarowania NMP, wcześniej po wezwaniem Wszystkich Świętych oraz rodzinny dom Ojca Świętego Jana Pawła II i mieszczące się w nim muzeum.
Kościół był odwiedzany przez Papieża w czasie każdej wizyty w Wadowicach. Po gruntownej renowacji w latach 2000-2003 na sklepieniu prezbiterium przedstawiono patronów Polski, których kanonizował Jan Paweł II.
Dom rodzinny Ojca Świętego Jana Pawła II stoi przy ulicy Kościelnej 7 obok Bazyliki Ofiarowania NMP. Rodzice Papieża mieszkali tam od roku 1919 do 1938. Tam przyszedł na świat Karol Wojtyła, a w roku 1929 zmarła Emilia Wojtyła, matka Papieża.
Muzeum funkcjonuje od 30 lat. W jego skład wchodzi 2-pokojowe mieszkanie Wojtyłów, a także przyległe pomieszczenia, w których znajdują się pamiątki i eksponaty związane z Ojcem Świętym m.in. szaty liturgiczne, sprzęt sportowy, kopie świadectw szkolnych, rękopisy dzieł i zdjęcia Papieża od lat dziecięcych , przez lata szkolne, studenckie, udział w przedstawieniach teatralnych do pontyfikatu. Multimedia, animacje i nagrania homilii papieskich przybliżają Papieża zwiedzającemu.
Po zwiedzaniu Wadowic – zapowiedziana niespodzianka czyli Inwałd, a tam zwiedzanie ogrodów papieskich, gdzie z roślin i kamieni ułożono olbrzymi wizerunek Papieża – największy na świecie kwitnący portret Jana Pawła II, a na ogrodzeniu rozmieszczono zdjęcia z jego życia, od najwcześniejszych lat do końca życia, z opisami sytuacji, a także przytoczonymi humorystycznymi komentarzami samego Papieża.
Po spacerze coś dla ciała: sławne kremówki i kawa.
Następnie zwiedzaliśmy sanktuarium pasyjno-maryjne w Kalwarii Zebrzydowskiej.
Tradycją sięga XV wieku, kiedy to na terenie Europy zaczęto budować kalwarie na wzór jerozolimskiej. Wzorując się na nich Mikołaj Zebrzydowski ufundował na początku XVII wieku kalwarię na stokach Góry Lanckorońskiej.
Sanktuarium składa się z barokowej bazyliki pw. Matki Bożej Anielskiej, z klasztoru Bernardynów oraz zespołu kaplic i kościołów rozmieszczonych na terenie ok. 6 km, stanowiących kopię jerozolimskiej Drogi Krzyżowej.
Kalwaria Zebrzydowska słynie z kultu Maryjnego, rozwijającego się od 1641 r., kiedy do kościoła przybył obraz Matki Bożej Kalwaryjskiej.
Z sanktuarium kalwaryjskim mocno związany był papież Jan Paweł II. Od wczesnych lat, wraz z ojcem pielgrzymował do z pobliskich Wadowic, a także jako biskup, kardynał a potem papież.
Po zwiedzaniu udaliśmy się do Krzeszowic, gdzie czekała na nas kolacja przyrządzona na grillu.
Dzień 4.
Mimo, że był to ostatni dzień naszej pielgrzymki, to na pewno będziemy go miło wspominać, bowiem jest to dzień urodzin naszego Duszpasterza. Po Mszy św. i śniadaniu były życzenia dla Jubilata a potem poczęstunek: tort i kawa.
Po zapakowaniu bagaży do autokaru poszliśmy na słynne lody ‘ u pani Agi’.
Zwiedzanie zaczęliśmy od klasztoru karmelitów bosych w Czernej. Klasztor ufundowany został w 1. połowie XVII wieku przez Agnieszkę z Tęczyńskich Firlejową, która została pochowana pod posadzką przy wejściu do kościoła. Początkowo klasztor był pustelnią, a w nim kilkanaście eremów. Klasztor zbudowany jest na planie czworoboku, w środku znajduje się kościół pw. św. Eliasza. Otoczenie stanowi leśny rezerwat przyrody Dolina Eliaszówki. Na stoku wzgórza usytuowane są stacje drogi krzyżowej. Czerna jest miejscem kultu św. Rafała Kalinowskiego. W kaplicy znajduje się trumna z jego szczątkami doczesnymi, gdzie wierni modlą się o wstawiennictwo św. Rafała Kalinowskiego. Jako ciekawostkę usłyszeliśmy o kobiecie, która w męskim przebraniu żyła i pracowała wśród zakonników.
Przed kościołem znajduje się plac z grotą, w której ustawiono pomnik biblijnego proroka Eliasza oraz źródełko w kształcie serca z rzeźbą kruka, który wg Bibli przynosił mu pożywienie, a obecnie pozwala, po odpowiednim pogłaskaniu skorzystać z wody.
W kościele znajduje się obraz Matki Boskiej Szkaplerznej z XVII wieku, koronowany przez Papieża w 1988 r.
Obok kościoła znajduje się cmentarz klasztorny. W jego centrum ustawiono krzyż, a w trzech narożach kapliczki św. Teresy od Jezusa, św. Marii Magdaleny i św. Józefa. Na cmentarzu złożono szczątki 60 pustelników we wspólnej mogile, a oprócz tego znajdują się groby zakonników i grobowiec Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus z Domu rekolekcyjnego w Czernej.
Klasztor posiada muzeum dokumentujące historię i współczesne życie zakonników.
W restauracji przy klasztorze mieliśmy zamówiony obiad, a w menu żurek klasztorny i kotlet karmelitański.
Po zwiedzaniu udaliśmy się w drogę powrotną do Strykowa.
Jako przystanek zwiedzaliśmy sanktuarium Matki Sprawiedliwości i Miłości Społecznej w Piekarach Śląskich.
O historii kościoła opowiedziała pani przewodniczka. Jego początki sięgają XIV wieku, kiedy to stał drewniany kościółek pw. św. Bartłomieja, w którym w bocznej nawie mieścił się obraz Maryi Panny, nieznanego autora. Mimo dramatycznych zdarzeń obraz pozostał nietknięty i otoczony powszechnym kultem i łaskami. Peregrynacja Piekarskiej Pani do Pragi i Hradec Kralowe uratowała ludność przed zarazą. Przed cudownym obrazem modlili się także polscy królowie m.in. Jan III Sobieski.
Jako duchowa stolica Śląska, Piekary zasłynęły w początkach XIX wieku, za czasów proboszcza ks. Jana Alojzego Ficka.
W kaplicy przy narożniku bazyliki znajduje się kopia obrazu Madonny Piekarskiej zwanej Lekarką.
Zwiedzając przykościelne muzeum obejrzeliśmy liczne kopie obrazu Matki Boskiej Piekarskiej oraz składane wota m.in. przez polskich prezydentów III RP.
Piekary Śląskie słyną z corocznych pielgrzymek męskich a od niedawna także pielgrzymek kobiet.
Był to ostatni punkt naszej pielgrzymki. Do Strykowa dotarliśmy ok. 21.30.
Bóg zapłać!
Danuta Papińska
Tags: galeria